بالماسکه

 

کاش می‌دانستيم هيچ پروانه‌ای پريروز پيلگیِ خويش را به ياد نمی‌آورد. حالا مهم نيست که تشنه به رويای آب می‌ميريم. از خانه که می‌آئی يک دستمال سفيد، پاکتی سيگار، گزينه شعر فروغ، و تحملی طولانی بياور. احتمالِ گريستنِ ما بسيار است!

 

+ دائما یکسان نباشد حال دوران.

+ I've butterflies in my stomach

 

 

و همانا گریستن در کنار کسانی که دوستشان داریم, هفتاد مرتبه دلچسب از خندیدن همراه بیگانگان است.

                                                                                (سوره آغوش_آیه 10)

+ یادم بمونه کی توی این روزا کنارم بود و خم به ابرو نیاورد. ⚡

 

 

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا، حتما یکیو توی زندگیتون داشته باشید که شوق دیدنش باعث بشه وقتی پشت در اتاق گیر کردین، بتونید قفل در رو با سیخ بازکنید. اِنَّ فى ذلِكَ لاَيت لِقَوم يَتَفَكَّرون. بعله اینطوریاست!

 

✔ شیرینی یم، آمدیم، نبودید، رفتیم، خودمون شیرینیو خوردیم :)

درست یادم نمیاد تاریخش رو. فریده خانم زنگ زد، گفت بیاین یه دورهمی داریم با نغمه اینا. حتی درست یادم نمیاد چی براشون گرفتم. وقتی رسیدم، دیدم ته اتاق آفرین خانم نشسته رو صندلی. فریده خانم حتی برای ما تدارک شام رو هم دیده بود. آقای دکتر میومد سر می‌زد و می‌رفت. فکر کنم همونجا بود براش اذان گوشیش رو تنظیم کردم. سر میز شام اومد بین ما ۷تا خانوم و کلی خاطره تعریف کرد. موقع خونه رفتن، محکم بغلش کردم. حتی نمی‌دونستم آخرین باریه که میبینمش.!!! که زندگی دو سه نخ

درواقع ما قرار بود امروز بجای پرسه زدن تو تهران، تو خیابونای مشهد چرخ می‌زدیم. ولی خب از آپشن دوم هم کلی راضی بودیم. چی بهتر از این که ناهارمون رو توی نایب خوردیم و علی اصغر برامون پیانو زد و ما هم کلی کیفمون کوک شد. + آقای دکتر زودتر باید خوب شی :( + ۵ بچه و نازی، سرگرمی این روزای ما ????

اگر زمان به عقب برگردد. از هشت‌سالگی به کلاس زبان انگلیسی می‌روم اجازه نمی‌دهم رنگ کفش‌هایم را بزرگترها انتخاب کنند پفک و چیپس نمی‌خورم و دوباره عاشق تو می‌شوم. در اردوهای مدرسه بیشتر می‌خندم زنگ ورزش را جدی می‌گیرم بی‌خیال مدیر و ناظم، ابروهایم را تمیز می‌کنم و دوباره عاشق تو می‌شوم. بیشتر پیاده‌روی می‌کنم یوگا تمرین می‌کنم از حافظ و سعدی و مولانا بیشتر می‌خوانم و دوباره عاشق تو می‌شوم. گران و مرغوب اما اندک می‌کنم از کافه رفتن کم می‌کنم و

می نویسم برای ماه ها، یا شاید سال ها بعد، وقتی که زندگی رمقی برای ما نگذاشته و ما مشغول دست و پا زدن در قسط و بدهی های خانه و ماشین هستیم. می نویسم برای روزهایی که شاید بخاطر پونه و پگاه، حتی خواب راحتِ شبها را آرزو کنیم. می نویسم برای روزهایی که فراموشمان می شود تنها دلخوشی مان سرخه حصار بود. می نویسم که یادم بماند در خوشی و ناخوشی همدیگر را داریم. حتی با قسط و بدهی باز هم دوستت خواهم داشت. بدون خواب راحت شبها هم دوستت خواهم داشت.

مثلا همین شنبه که یه سوءتفاهم باعث دلخوری شد، یا مثلا پنجشنبه ای که رفتیم صبحانه با بچه ها، یا حتی همون روزی که رفتیم عمارت یار بخاطر مهمونیه خونه مریم اینا، هیچ کدومش خاطره بدی برام نساخته. با اینکه دلخور شدیم، گریه کردیم، عصبانی بودیم، ولی باز به هم پشت نکردیم و دست همدیگه رو محکم تر گرفتیم. ته دلم مثله یه نور، روشنه. ته دلم ه وقتی هستی.

از کجا شروع کنم بنویسم.؟!!!!! بنویسم از سالی که گذشت و اتفاقای عجیب و غریبی که افتاد؟! از روز عقدمون که چقدر به من خوش گذشت و سالگردش اتفاقای خوب میفته حتما! یا از بازسازی خونه ای که با هزار جون کندن پیداش کردیم و براش زحمت کشیدیم! یا استعفای من از آسمان بخاطر تثبیت و مهاجرت نگار! یا مثلا از تولدی که برام گرفت و باورم نمیشد بابام با اون همه سختی، روبروم نشسته باشه! یا حتی صحنه ای که مامانامون کنار هم غش غش بخندن! یا بنویسم از کلبه چوبی ماسال که کلی براش

و امسال هم مثل سه سال قبل :))))) عیب یُخ. انقدر مشغله داشتیم این چند وقته. همین که کارای روزمره خودشو انجام میده، جای بسی خوشحالیه. امسالمون پر از استرس و شلوغ پلوغیای کار و زندگی گذشت. حتی وقت نکردیم یه دل سیر بشینیم باهم اختلاط کنیم. سال اول بام خودمون بودیم، سال دوم هم همینطور البته با سی اچ من سال دومم رو یادم میاد. سال سوم تفحص بودیم، مامان اینا نبودن، فقط یه شمع داشتیم :))) سال چهارم وُرتا بودیم، بعد از عاشورا اومدیم امسال هم روبروی سازمان با یه گل

پنجشنبه پلاک های ماشینو یدن ولی شبش با مهسا اینا کلی خندیدیم دیروز صورت مالی رو بردم جلسه هیات عامل، پسته رفت کلانتری وقت گرفت برای تعویض پلاک. امروز ولی روز خوبی نبود. کلی سوتی دادم. حس و حال این روزام سینوس و کسینوسیه چرااااا؟!!!! + در انتظار جواب آزمون سازمان